Benjamin voltooide zijn studie filosofie in 1919 cum laude met 'Der Begriff der Kunstkritik in der deutschen Romantik'. Vier jaar later ontmoette hij Th. W. Adorno, die in 1955 een selectie van Benjamins werken zou uitbrengen. Met deze uitgave kwam Benjamin 15 jaar na zijn dood in de belangstelling te staan. Benjamin woonde afwisselend in Berlijn en Parijs. In de jaren twintig werd Benjamin aangetrokken door het Marxisme (mede door zijn vriendschappen met Adorno en Bloch). Dit bracht hem in contact met Bertold Brecht. In Parijs vertaalde hij werken van Proust en begon hij aan zijn langlopende project 'Das Passagen-Werk'. In 1928 verscheen zijn afgewezen proefschrift 'Ursprung des deutschen Trauerspiels'. In 1933 vestigde Benjamin zich definitief in Parijs. Aldaar mengde hij zich in een groep rond George Bataille. In 1936 publiceerde hij Das Kunstwerk im 'Zeitalter seiner technischen Reproduzierbarkeit'. Benjamin werkte in Parijs aan zijn Passagen-Werk en aan een boek over Baudelaire. In 1940, op de vlucht naar Spanje (om door te reizen naar de VS), wordt Benjamin met zijn medereizigers aangehouden, waarop hij 's nachts zelfmoord pleegt. Voor zijn vlucht had hij zijn geschriften aan Bataille gegeven, die ze in veiligheid bracht.